03.08.2017 Bytur til Washington DC

Tenkte å prøve meg på eit nytt blogginnlegg. Tida har gått så fort og no er det berre vel ei vekes tid til eg pakker sammen og reiser heim. I dag har eg gjort meg invisible, slik at pappaen skal få sleppe til med babyen, det blir hans oppgåve når eg er ute av heimen. Øving gjer som sagt meister, og det gjekk fint både med stell og mating i dag, så no har eg trua på at eg trygt kan reise heim..Så var det over til å fortelle om turen inn til DC, det som  eg egentlig tenkte å blogge om. Vi bestemte oss for å bruke søndagen til utflukt, temperaturen var passelig og godt humør var på plass..

06.07.2017 The Independence Day feiring i Rockville.

Dagane, og ikkje minst vekene går veldig fort no. Har vore her borte over halve tida allereie. 

Det har vore kjekt så langt, og jobben som nanny har gått seg til. Det var litt skremmande i starten, er tross alt ei stund sidan eg hadde åleineansvar for ein svolten baby, men øving gjer meister.Så no går alt så mykje bedre på det området. Han veks og trivast, er ein lærevillig liten fyr også. Prater med han (når han ikkje søv då :-) heile dagen...har no forresten ikkje så mange andre å prate med då..ikkje så mykje å få ut av bikkja heller. I dag er det feiring av Uavhengighetsdagen (USA) den 4. juli som står for døra, så no må eg prøve meg på å snakke skikkelig engelsk...det dukker visst opp nokre ekte amerikanere.

17.06.2017 Shopping at the Base.

Ein ting som er uvant for meg her borte er å handle i stort annakvar laurdag. Eg er oppvaksen midt i sentrum på Vatne, og den gongen var det butikker på nesten alle hushjørner. Ikkje for å skryte, men slik var det i den tida...Roaldbuda, Kopra, Borghildbuda, Ludvikbuda, Bruteigbuda...osv. så det var å springe ned på buda, i allefall eit par gonger om dagen. No har det seg slik at Marit og gemalen har tilgang til nokke dei kaller Basen. Det er militært område som er tilrettelagt for dei aktive i militæret og for veterane, og inneheld ulike butikker, boligområder og vanlig militær aktivitet. Det er fleire slike baser her i USA, trur ikkje eg skal begi meg ut på å forklare dette fenomenet, men eg har forstått det slik at dette er ein måte å ta vare dei i"The Army"på, både aktive som sagt, og ikkje minst pensjonerte veteraner og deira familier. I dag er det laurdag, eg har fridag og sit her for å prøve å ta dåkke med på ein storhandel...eg var med sist gong, men let dei sleppe å ha meg på slep i dag..

16.06.2017 Saving the nature by the road side

No er første veka med åleineansvar for babyen bestått. Har no vore frampå både via FB og Instagram for å fortelle om den seieren...Det er eit stort ansvar kjenner eg, men både babyen og eg gjort framskritt. Matinga var den største bøygen, men det har gått fint som dåkke forstår. Pulsmåleren har gjort nokre toppmålinger innimellom. Har vore ein del ute med vogna og studert både det eine og det andre. Dette skiltet var nokke eg fekk sansen for. Regrowing er nokke dei brenn for her borte....

07.06.2017 Sushi på nye trakter må også prøvast.

Ja, no nærma det seg at eg skal ha eineansvar for babyen på dagtid. Det er med ein sverm av sommerfugla i magen kjenner eg, men først prøver vi å kose oss om dagane. Trur ikkje Marit har hatt så lenge "fri" på lange tider. To mnd. med permisjon er nok i minste laget, men må ho ,så lyt ho berre la det stå til. I dag var det sushien her i Rockville som skulle testast. Med ein nystellt og stappmett baby kom vi oss på plass, starta med nokre fritystekte skampi medan vi venta på resten...

07.06.2017 Å bli kjent i det nye nabolaget.

Ja, er eg altså på plass som "nanny" eller Besta. Det er ei stund sidan eg styra med babyer, så det er ei bratt læringskurve på kun fjorten dagar. Bleieskift å sånt har gått greitt, men bøygen er å bli trygg utandørs på eiga hand, geitt å kunne ty til vogna for å roe ein baby...

01.06.2017 Bryllup i Hanover MD

No er blogginnlegga som har vore i dvalemodus på PC-en frigitt. Nye opplevelser og inntrykk trenger seg på. Det første som skulle skje etter å ha møtt på mine nærmaste her borte igjen, var å bli med dei i bryllup. Heldigvis møtte eg både brudeparet og nokre av gjestane forrige gong eg var her, så eg visste at eg ville bli godt og hjertelig motatt. Sjølve sermonien måtte vi takke nei til pga ein liten fyr som forlanger mat sånn ca. anna kvar time, og amming utanfor lukka rom er ikkje så vanlig på desse trakter....